Dag 4: 24 September

Crater Lake

Om 06.00 uur besluit Ruben maar zijn bed uit te gaan, dit bed heeft niet veel goeds gedaan voor zijn rug. Al een ruime tijd ligt hij te draaien om de juiste houding te vinden en aangezien er van slapen niet veel meer zal komen besluit hij maar zijn bed uit te gaan. Er is hier Wifi dus kan het eerste stukje en foto’s geplaatst worden, tevens nog wat andere zaken regelen en doen achter de laptop. Af en toe een rondje lopen en oefeningen doen om de rug los te maken. Na een tijdje op de stoel is de pijn helemaal weg.
De andere man in het hostel is ook wakker geworden en zetten samen een kopje koffie. Deze man is een Amerikaan, woont sinds 2 jaar in Nepal en is hier op vakantie en reist met de fiets.
Rond 08.00 uur naar boven om Mathilde te wekken. Die was juist net wakker geworden. Ze gaat zich aankleden en pakt wat ontbijt uit de camper om dat binnen op te eten.

Het hostel genaamd ‘Spoken’ ( Spaken) is ook gericht op fietsers die hier langs reizen. Maar verder word het hostel natuurlijk ook door anderen gebruikt en is er op zondag tevens een kerkdienst. Het gebouw is namelijk een voormalig kerkje.
Wanneer we de rekening willen betalen, blijkt ook dat ze de gasten laten betalen wat ze willen betalen. Je doet in een collectebus het bedrag dat jij vind dat je verblijf waard was en daarbij ook rekening houden met wat je hebt gebruikt in de keuken tijdens je verblijf.

Na het ontbijt vertrekken we rond 10.00 uur richting benzinepomp, omdat deze pas nu open gaat. Vreselijk dure benzine erin gegooid, bijna 1 dollar verschil met de stad, en nu weer naar de Painted Hills waar we een tijdje hebben rondgelopen en een hoop foto’s hebben gemaakt.
Vanaf hier vertrekken we naar Crater Lake. Dat is naar ons is verteld het diepste meer van Amerika. Het is ontstaan door het in elkaar zakken van de vulkaan die er stond. De krater die is ontstaan is volgelopen met water.
Het moment dat we de toegangsweg van het park oprijden vallen we in een grote verbazing aangezien we aan de rand van de weg sneeuw zien liggen. Even verderop wanneer we het bos uitrijden zien we grote besneeuwde vlaktes. We hebben niet erg door gehad dat we al op grote hoogte zaten.

Crater Lake

We parkeren onze auto en lopen naar de rand van de krater waar we onze ogen uit kijken. Het blijkt afgelopen maandag, dinsdag en woensdag te hebben gesneeuwd. Door de hoogte is er nog zoveel sneeuw blijven liggen. We komen hier dus eigenlijk precies op het juiste moment. Na een praatje met iemand en het maken van foto’s gaan we verder op weg naar één van de twee “villages” om het meer. Daar aangekomen is het meer een uitkijkpunt met een restaurant en souvenir winkel. Hier gevraagd of we mogen overnachten op de parkeerplaats. Er word gezegd dat t niet mag, maar dat t vaker gedaan word. Wij besluiten dus hier te blijven en gaan één van onze twee nood rantsoenen maken in ons keukentje. Dat betekent dus dat we gewoon buiten staan in de kou.
Zodra het klaar is snel naar binnen met de deuren dicht. Na het eten aan de thee en koffie, want we hadden expres al meteen warm water opgezet hiervoor.

Weggestuurd door een park ranger

We zitten lekker aan ons tafeltje binnen terwijl er een auto stopt naast ons en er aan onze deur word geklopt door iemand met een zaklamp. Het blijkt een ranger van het park en vraagt of we alleen eten of dat we blijven slapen hier. Dus wij vertellen eerlijk dat dat wel onze bedoeling was. Hij verteld dat dat niet mag en we naar een andere ‘village’ moeten waar een kampeerplaats is. Dus rijden we daar naartoe waar het nog even zoeken is waar we kunnen staan.
We hebben een plekje gevonden vlakbij t toiletgebouw.

Lekker ons bedje in, want t is best koud.