We verlaten het mooie en vertrouwde Iran, waar we over een paar maanden weer terug zullen zijn en gaan de grens over naar Irak.
Een land waarvan wij in onze jeugd veel over op het nieuws hebben gezien en wat destijds altijd in oorlog was. We vinden het daarom best spannend ook al zullen wij dit land alleen voor 80 km gaan doorkruizen om dezelfde dag nog de grens naar Koeweit over te gaan.
Gransovergang Iran
Bij aankomst van de grens Iran – Irak moet je je auto achter de slagboom parkeren en terug lopen naar de douane post waar je jezelf laat uitstempelen. Je zegt tegen de douane: Machine..(Auto), en maakt met je handen de gebaren dat je aan het sturen bent. Dan begrijpen zij dat je met de auto bent en dat je dus weer terug moet (eigenlijk Iran weer in) naar je auto. Ook Mathilde mocht weer mee terug naar de auto, waar dat Iran in alleen de bestuurder rijdend de grens over mag. Achter de slagboom waar je hebt geparkeerd zit de customs, waar je je CDP (Carnet de Passage) moet laten stempelen dat je de auto ook weer uit Iran hebt meegenomen. In tegenstelling tot de grensovergang van Turkije naar Iran is dit een simpel proces en de vrouw, Fatimeh, is super aardig en behulpzaam. Met 10 minuten is alles geregeld en loop je met een stapeltje kopietjes terug naar de auto. Fatimeh maakt nog wat foto’s voor haar Instagram account, waar ze veel bijzondere auto’s die bij haar langskomen op plaatst.
Vanaf hier rij je door naar de eerste slagboom, geeft een setje kopietjes af en rijd dan een grote vrachtwagen parkeerplaats op, waar je zigzaggend doorheen moet. Eén grote chaos hier! Aangezien we de weg niet konden vinden en iedere keer weer tegen een afsluiting aan reden, hebben we het gevraagd aan iemand van de douane welke bij ons is ingestapt en meegereden naar het volgende checkpoint. Hier stapte hij uit en hebben we ons laatste setje papieren afgegeven.
Gransovergang Irak
Hierna kom je bij de eerste poort van Irak en zet je daarachter direct de auto neer en loopt verder naar de grenspost en geeft aan dat je een Visa nodig hebt. Eenmaal bij het kantoortje hangt een bord waarop staat: Ordinary Visa, Multi Entry Visa 1 year en Muti Entry Visa 6 months. Aangezien wij binnen 6 maanden terug willen, lijkt ons een Multi entry Visa voor 6 maanden de beste oplossing. Het blijkt echter dat dit niet mogelijk is, wat de reden ervan is blijft in het midden.
We moeten $150 betalen, maar hebben alleen 2 briefjes van $100 en hij heeft geen geld terug. Hij geeft aan dat we dan eerst maar een stempel moeten halen voor de CDP en autoverzekering. Die man kan wel geld wisselen en dat we dan later terug komen en betalen. Voor de zekerheid houd hij onze paspoorten achter.
Na even zoeken hebben we het kantoor voor de CDP gevonden, dit plaatsen ze natuurlijk niet vlakbij het andere kantoor en staat nergens aangegeven. We geven de CDP af en word het een en ander in de computer ingevoerd en handmatig in een groot boek geschreven. Als dit is gebeurd moeten we eerst ergens een stempel gehaald worden en dan weer terug komen. Gelukkig loopt er iemand mee die weet waar we moeten zijn. Na de stempel moeten we weer terug naar het CDP kantoor en na betaling van $30 dollar kunnen we terug naar het Visa kantoor en hebben we nu ook $150 dollar om deze te betalen. We kunnen nu ons paspoort laten stempelen en terug naar de auto. Deze moest uiteraard ook nog gecontroleerd worden en moesten we wachten aangezien er nog een paar auto’s voor ons waren. Nadat de hond aan Henry had gesnuffeld mochten we eindelijk doorrijden.
In totaal hebben we rond de 5 uur gedaan over de hele grensovergang van Iran naar Irak. We hebben verhalen gehoord dat sommige reizigers er langer over doe, dus wij zijn allang tevreden!