Je leest het goed. We reizen twee weken door Iran, het land dat voor Nederland gemarkeerd staat als ‘Rood’ wat betekend dat het gevaarlijk is om doorheen te reizen. Je eigen ziektekostenverzekering en reisverzekering is er niet geldig. Als er iets met je gebeurd zal de Nederlandse overheid je niet helpen. Het internetverkeer word geblokkeerd en heb je een goede VPN verbinding nodig.
Toch hebben we de beslissing genomen om hier naartoe te gaan, omdat we veel goede verhalen van reizigers hebben gehoord en gelezen de afgelopen tijd.
En wat zijn we er blij mee dat we het gedaan hebben!
(Sorry, het is een lang verhaal. Mathilde)
Lake Urmia
De plek waar we als eerste naar toe willen is Lake Urmia, een groot zout meer met daarin grote rotsen. We vertrekken ’s ochtends vroeg, het is best nog wel een stuk rijden en van wat we gehoord hebben rijden de Iraniërs als gekken. Zodra we op de snelweg zitten krijgen we al de eerste berichten via Instagram met Welkom in Iran. Ook kregen we via Instagram de eerste uitnodiging om te komen eten bij iemand thuis. We waren echter al ver voorbij hun woonplaats dat we dit aanbod hebben moeten afslaan.
Zodra we aankomen lunchen we eerst en daarna lopen we een stuk over Lake Urmia. Het kan heel mooi roze zijn, maar in onze tijd van het jaar is water helder maar wel mooi spiegelend. Lake Urmia is het grootste meer in Iran en het op een na grootste zoutmeer ter wereld. Ondanks dat zie je dat het meer al kleiner is geworden dan jaren geleden. Nadat we uitgekeken zijn rijden we richting Tabriz.
Tabriz
We komen rond etenstijd aan en vinden een restaurant. Dit is onze eerste kennismaking met de Iraanse keuken, het smaakt goed en is heel goedkoop. Na het eten bestellen we nog een kopje koffie bij Boom cafe. We raken aan de praat en als we willen betalen mag dit echt niet. Dit hebben we nog nooit eerder meegemaakt dat mensen zo gastvrij zijn.
We hebben gevonden dan je in Elgoli park kunt slapen zodra we aankomen parkeren we de auto en verwonderen ons eerst wat er allemaal gaande is op de parkeerplaats. Het is vrijdag dus weekend in Iran en veel jongeren verzamelen in het park en draaien eindeloos veel donuts met de auto’s. Wij besluiten Henry een parkeerplaats verderop te zetten zodat we zeker weten dat er geen auto tegenaan komt. Het is december en het begint al koud te worden we pakken onze winterjassen erbij. We maken nog een klein rondje door het park en gaan dan slapen.
We komen rond etenstijd aan en vinden een restaurant. Dit is onze eerste kennismaking met de Iraanse keuken, het smaakt goed en is heel goedkoop. Na het eten bestellen we nog een kopje koffie bij Boom cafe. We raken aan de praat en als we willen betalen mag dit echt niet. Dit hebben we nog nooit eerder meegemaakt dat mensen zo gastvrij zijn.
We hebben gevonden dan je in Elgoli park kunt slapen zodra we aankomen parkeren we de auto en verwonderen ons eerst wat er allemaal gaande is op de parkeerplaats. Het is vrijdag dus weekend in Iran en veel jongeren verzamelen in het park en draaien eindeloos veel donuts met de auto’s. Wij besluiten Henry een parkeerplaats verderop te zetten zodat we zeker weten dat er geen auto tegenaan komt. Het is december en het begint al koud te worden we pakken onze winterjassen erbij. We maken nog een klein rondje door het park en gaan dan slapen.
Masulleh
Onze volgende stop is Masulleh en vertrekken vroeg het is 365 km maar daar doe je 6 en een half uur over, met een paar stops tussen door komen we savonds in de buurt van Masulleh spelen een spelletje en gaan slapen, we liggen net als er op de deur wordt geklopt door politie, ze vinden het niet veilig hier om te slapen we moeten rijden naar het dorp en daar mogen we ergens parkeren en slapen. Masulleh dorp gebouwd tegen de berg, huizen zijn op elkaar gebouwd. We willen koffie maar dat kan pas over een uur ofzo.
Nadat we wat rond gelopen hebben en de koffie nog niet open is eten we bij één van de andere tentjes omelet op iraanse wijze, nadat we hierna nog wat van het dorp gezien te hebben drinken we eindelijk ons kopje koffie!
Rudhkan Castle
Het is nog vroeg en rijden door naar Rudkhan castle, hier komen we aan rond 1 uur. Het is een pittige klim omhoog, iedereen heeft het warm zo gaan bij bijna alle vrouwen de hoofddoek af, Mathilde doet hem dus ook maar af. Op de weg naar boven wordt van alles verkocht ijs, eten, drinken en souvenirs. Eenmaal boven aangekomen is er nog best veel overgebleven van het kasteel. Een groepje Iraniërs wuift ons dat we moeten komen, ze zijn aan het dansen en maken plezier. Dit is in het openbaar verboden in Iran, we mogen een filmpje maken met hun samen maar vragen het niet op social media te zetten, zij kunnen daardoor in ernstige problemen komen. Op de weg naar beneden kopen we een ijsje en kopen we ons avondeten bij één van de stalletjes wat we daarna in de camper opeten.
Onze tweede lekke band
De volgende dag krijgen we een lekke band op weg naar Qom, de band ligt helemaal aan flarden en is niet meer te repareren. Tijdens het wisselen van de band stoppen er 3 mannen die ons helpen en daarna zeggen dat we achter kun aan kunnen rijden mee naar huis hier drinken we eerst thee. Ze hebben een poule tafel waar we meerdere rondes spelen. Voor de lunch nemen ze ons mee om kebab te eten, daarna gaan we opzoek naar nieuwe banden. De nieuwe banden zijn in Teheran te krijgen en komen met een taxi naar ons toe. We rijden naar een garage waar de banden verwisseld worden. We besluiten nadat de nieuwe banden onder de auto zitten nog een stukje richting Qom te rijden. De familie had graag gezien dat we nog mee waren geweest naar Quizvin waar een deel van de familie woont, zodat ook zij kennis met ons kunnen maken. We slaan dit af omdat we maar beperkt de tijd hebben in Iran.
Qom
In Qom aangekomen bezoeken we s’ochtends meteen Hazrat Fatima Holy Shrine. Qom is het religeus hart van Iran. Deze religieuze plaats mogen wij alleen bezoeken met een gids die je toegewezen krijgt zodra je bij de ingang staat. Zij lijdt ons rond over het dit enorme complex van 3,8 hectare met 3 pleinen en 3 gebedsruimtes. Het is heel bijzonder om hier rond te lopen, alle bouwwerken zijn prachtig getegeld. Hierna bezoeken we de plaatselijke bazaar s’avonds rijden we nog naar een andere grote moskee de Jamkaran Mosque aan de rand van de stad.
Kashan
De volgende stad zal Kashan zijn maar we rijden via verschillende bezienswaardigheden hier naar toe de eerste is de underground city of Nooshabad. Deze stad bestaande uit tunnels en kamers varierend van 4 tot 18 meter onder de grond is gebouwd 1500 jaar geleden. Wij konden met de gids een klein gedeelte bekijken. De volgende stop was de Maranjab desert, we hoopte dat we een zoutbad zouden vinden maar helaas, wel was het mooi om over de zoutvlakte heen te rijden.
In Kashan slapen we in een traditional guest house aangezien het was alweer een tijdje geleden dat we gedoucht hadden. Vlak bij het guesthouse zit de bazaar van Kashan dit vinden wij misschien wel de mooiste die we in heel iran hebben gezien. Het gangenstelsel is een waar doolhof met overal winkeltjes. Gangen komen samen in grote ruimtes, die architectonisch prachtig zijn!
Een andere mooie stop in Kashan is Fin garden de oudste tuin van Iran dateert uit 1590. In deze tuin is ook Kashan’s Fin Bath, waar Amir Kabir, de kanselier van de Qajar dynasty, in 1852 werd hij vermoord door een huurmoordenaar die door koning Nasereddin Shah was gestuurd. Nu is het een vredige plek waar je mooi doorheen kunt wandelen. We hadden (vooral Mathilde) nog meer dingen willen zien van Kashan maar dat is er niet van gekomen. Hopelijk kan dat als we ooit nog een keer de kans krijgen om naar Iran te reizen.
Abyaneh
Van Kashan via een oude verlaten caravansarray rijden we naar Abyaneh dit dorp bestaat uit allemaal huizen van leem. Door het dorp lopen allemaal waterkanalen met daarboven beplanting dit zorgt voor afkoeling in de zomer. Op de parkeerplaats krijgt Mathilde een kettinkje wat zorgt voor geluk van een mevrouw, wederom een voorbeeld van de hospitaliteit in Iran. We rijden door naar Isfahan en omdat we dingen voor visa moeten regelen zoeken we een koffie tentje op met wifi zodat we voor Kuweit ons visum kunnen aanvragen en kunnen uitzoeken hoe we het visa voor Saoedi Arabië moeten aanvragen.
Isfahan
De volgende dag gaan we Isfahan bekijken en beginnen met het Naqsh-e Jahan plein het plein is super groot 160 bij 540 meter aan dit plein liggen meerdere historische gebouwen. We starten met het Aali Qapu palace dit gebouw heeft prachtig terras met houten pilaren. Ook ligt de Sheikh Lotfollah Mosque aan het plein dit is de van oudsher de Royal moskee eerst loopt je door een gang voordat je in een enorme ruimte komt waar vroeger het gebed plaats vond. Deze moskee is tegenwoordig alleen geopend om te bezichtigen. Aan het plein ligt nog een moskee de Shah moskee genaamd in deze moskee zijn de mozaïek tegels prachtig en daar staat deze moskee tegenwoordig ook bekend om. Rondom het plein is de bazaar gevestigd hier lopen we natuurlijk ook weer doorheen. Terwijl we door de stad lopen komen we langs de Jame moskee wat vrijdagsmoskee betekend. Hier nemen we even een snel kijkje en lopen door naar het Moshirolmolk historical house het glas in lood en alle decoratieve kamers maken dit huis echt een bezoekje waard. Aan het einde van de dag lopen we nog langs de rivier waar verschillende iconische bruggen overheen lopen. Op het moment dat wij er zijn is er geen water in de rivier aangezien in de winter door de dam die dicht is al het water wordt tegengehouden. De bruggen die wij het mooiste vonden waren Khaju brug,
si-o-se Pol brug en Chubi brug. We sluiten de dag af in een restaurant waar we het typische Iraanse gerecht Fesenjan eten, dit is een Kip stoofgerecht in walnoten en granaatappel saus.
De laatste dag in Isfahan gaan we nog langs het Imam ali plein maar we zijn er niet echt van onder de indruk als je het vergelijktmet Naqsh-e Jahan plein wat we de dag ervoor bezochten. De laatste plek die we bekijken in Isfahan is de Vank Kathedraal dit is een Armeens christelijke kerk. In tegenstelling tot de rest van Iran vinden we in de wijk eromheen en bij de kerk veel kerstversiering.
Dehdez
Hierna vervolgen we onze weg naar Dehdez we komen laat aan en eten bij een restaurant kebab. Op weg naar Dehdez heeft Henry wat problemen met de motor wat we gelukkig de volgende dat kunnen laten repareren. In de tussentijd worden wij meegenomen om koffie te halen en wordt de burgemeester gebeld om voor ons de karavansaray open te doen zodat we die kunnen bekijken. Gelukkig duurt de reparatie maar 2 uurtjes en kunnen we op weg naar de grens naar Iraq en stoppen we nog even bij Dehdez lake waar we wat foto’s maken.
Gelukkig komen we nog terug naar Iran na het Arabisch schiereiland, want we hebben erg genoten van dit land en zijn bevolking!
