We verlaten Dubrovnik om 9 uur in de ochtend en steken al snel de grens met Montenegro over. Onderweg door Montenegro stopten we in Kotor, de kattenstad. Overal waar je kijkt lopen katten rond en zij maken hier veelvuldig gebruik van om de stad als zodanig te promoten. Kotor ligt in de baai van Kotor en de weg ernaartoe is erg mooi aangezien de wegen langs het water door de baai slingeren.
Het heeft de hele weg flink geregend, maar gelukkig was het droog toen we in Kotor aankwamen. We willen de auto iets verder van het centrum parkeren en eenmaal geparkeerd wil de beheerder dat we een 9-persoons bus betalen aangezien we groter zijn. Wij vinden dit een onzin reden en rijden weer weg. Iets verderop vinden we een grote parkeerplaats waar bijna niemand staat en we betalen een stuk minder.
Heel Kotor is omgeven door een stadsmuur, waar we eerst overheen lopen
ver voor een tijdje. We lopen een paar kerken binnen
en dan zoeken we iets om te lunchen. Nu komt het fysieke deel van de dag, we lopen naar het fort van Kotor hoog op de berg. Het bleek een erg prijzige bezigheid want we betaalden €15,- per persoon. Het is een steile klim naar boven maar het uitzicht over de stad wordt steeds beter. Eenmaal boven is het fort erg vervallen en in slechte staat, maar er wordt gewerkt aan herstel. Wij merken dat er veel afval is en vinden dat als je €15,- per persoon vraagt om iets te bekijken, de plek in ieder geval opgeruimd moet worden.
Na een tijdje rondgelopen te hebben, gaan we een andere weg in. Om deze weg te volgen moeten we eerst via een opening het fort uit klimmen. We hadden ergens gelezen dat het gesloten zou zijn, aangezien je via deze ingang ook gratis het fort kunt betreden en je geen entreegeld hoeft te betalen. Maar het luik bleek weer verwijderd, dus kruipen we door het gat en laten ons een stukje zakken tot we weer op de grond staan. Aan de achterkant van het fort staat ook een oude vervallen kerk en via het pad kun je teruglopen naar Kotor. We lopen meteen naar Henry om Kotor te verlaten en een klein stukje richting Albanië te rijden.
De volgende ochtend vertrekken we niet al te vroeg op weg naar Albanië. We rijden over een smalle weg door de bergen richting de grens. We horen al een tijdje tikken op de band, meestal is het maar een steentje in het profiel, dus maak je geen zorgen, na een tijdje valt het wel op. We horen het steeds en Mathilde stapt uit om even te kijken, er blijkt een schroef in de band te zitten. Omdat we in ‘the middle of nowhere’ rijden, zit er niets anders op dan de schroef op zijn plek te laten zitten en voorzichtig te rijden. Na een half uur komen we aan bij het eerste dorp en voor we het weten rijden we al langs een garage, dus we keren snel om en rijden naar de garage. Tijdens de beurt kwam de schroef uit de band waardoor we hem horen leeglopen zodra we stoppen. Er is snel ruimte vrijgemaakt in de garage en binnen 5 minuten is de band gerepareerd en rijden we weer. Wat een geluk dat we de garage tegenkwamen. Ga nu snel verder naar de grens met Albanië.
Dutch
Arabic
Bosnian
Chinese (Simplified)
Croatian
Czech
Danish
English
French
German
Greek
Italian
Kazakh
Kurdish (Kurmanji)
Kyrgyz
Macedonian
Persian
Polish
Portuguese
Russian
Serbian
Spanish
Tajik
Turkish
Uzbek